آمریکا، آغازگر جنگ جهانی سایبری
مقدمه
به گزارش واحد امنیت سایبربان؛ درحالی که توجه جامعه‌ی آمریکا بر احتمال جاسوسی روسیه، در انتخابات ریاست جمهوری این کشور معطوف شده، اسناد افشاء شده از حمله‌ی سایبری به آژانس امنیت ملی این کشور، تنش‌ها بین دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه را عمیق‌تر کرده است.
طبق اسناد تاریخی، آمریکا یکی از هجومی‌ترین کشورهای جهان، از نظر حملات سایبری، است. آژانس امنیت ملی این کشور نیز، از زمان افتتاح خود در سال 1952، مشغول جاسوسی از شهرها، سیاستمداران، انتخابات و کشورهای مختلف بوده است. گرچه، اغلب کشورهای دیگری چون روسیه، عامل خرابکاری‌های این‌چنینی معرفی شده‌اند.
اما مسائل جدید تناقض زیادی دارند. روسیه، اگر واقعاً درگیر هک سیستم‌های کمیته‌ی حزب دموکرات بوده باشد، تلاش داشته که بر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، با افشا خیانت کاندیداهای ریاست جمهوری، تأثیر بگذارد. این تاکتیکی است که شوروی در زمان جنگ سرد برضد واشنگتن بکار برد.
برای نمونه، در دهه‌ی 1950، رئیس‌جمهور هری اس. ترومن (Harry S Truman)، «کمپین حقیقت» را برای افشاء دروغ‌هایی که دولت روسیه به مردم می‌گوید، به راه انداخت. واشنگتن نیز این دروغ‌ها را از طریق جاسوسی در دستگاه‌های دولتی روسیه کشف کرده بود.
امروزه، آمریکا جنگ سرد را به جنگ گرم تبدیل کرده و با استفاده از بمب‌ها و گلوله‌های سایبری، به رایانه‌های دشمن حمله می‌کند. این در حالی است که مردم آمریکا طوری بار آورده شده‌اند که با شنیدن خبر حمله‌ی هکرهای روسی به این کشور، شگفت‌زده می‌شوند و روسیه را عامل اصلی مشکلات جهان معرفی می‌کنند.
عملیات‌های اخیر آژانس امنیت ملی آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری مکزیک و کمپین ریاست جمهوری این کشور، هرگز در رسانه‌ها مورد توجه قرار نگرفته است. طبق اطلاعات افشا شده، توسط یکی از افسران سابق این سازمان، عملیات انجام شده در مکزیک شامل افزایش تنش در مقابل یکی از کاندیداهای موفق این کشور، انریکه پنیا نیتو (Enrique Peña Nieto) و 9 نفر از اطرافیان او بوده؛ البته وی در انتخابات موفق شد و اکنون رئیس‌جمهور این کشور است.
این سازمان جاسوسی، تلفن پنیا و اطرافیان او را با استفاده از نرم‌افزاری پیشرفته‌ای شنود می‌کرد. به ادعا آژانس امنیت، این نرم‌افزار می‌تواند تلفن‌های همراه اطراف تلفن اصلی را شناسایی و قادر است سوزن را در انبار کاه پیدا کند. همچنین ادعا می‌شود، 85 هزار و 489 پیام کوتاه از این تلفن‌ها به سرقت رفته است.
یکی دیگر از عملیات‌های این آژانس، در ماه مه سال 2010 آغاز و فلت لیکوئید (Operation Flat Liquid) نام گرفت. هدف این عملیات، جاسوسی از رئیس‌جمهور قبل از پنیا، یعنی فلیپه کالدرون (Felipe Calderon) بوده و توانست برای اولین بار به سرور ایمیل شخصی وی، دست پیدا کند.
همزمان، اعضا سازمان‌های امنیتی NSA و CIA که «خدمات مشترک خاص» نامیده می‌شوند، در سفارت آمریکا در کشورهای دیگر حضور دارند. هدف آن‌ها، شنود ارتباطات دولت‌های محلی و همچنین جاسوسی از سفارت‌های دیگر کشورها در منطقه است. این در حالی است که در مکزیک بیشتر این جاسوسی‌ها توسط آژانس امنیت ملی تکزاس، در شهر سن آنتونیو با تمرکز بر کارائیب، آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی انجام‌شده است.
برخلاف وزرا دفاع پنتاگون، سران جاسوسی سایبری این کشور، بسیار زیاد هستند و در شهرهای میاده، ماریلند، واشنگتن و بالتیمور در خانه‌های حفاظت‌شده زندگی می‌کنند. این مناطق همچنین پلیس مخصوص خود و اداره‌ی پست اختصاصی دارد.
این شهرک ها هرروز بزرگ‌تر می‌شوند و اکنون جاسوسان سایبری آژانس امنیت با سربازان سایبری آمریکا متحد شده‌اند و ارتش سایبری، نیروی دریایی سایبری، نیروی هوایی سایبری و شرکت‌های زیردریایی سایبری را تشکیل داده‌اند؛ همه‌ی آن‌ها به سلاح‌های سایبری مجهز هستند. طبق آخرین گزارش‌ها، مسئول همه‌ی این تجهیزات، دریاسالار مایکل اس. راجرز (Michael S. Rogers) است.
اکنون شهر مخفی آژانس با بودجه‌ی 3.2 میلیارد دلار، در حال ساخت 14 ساختمان، 11 پارکینگ و چندین زیرساخت سایبری بزرگ با توان تولید 60 مگاوات برق (این میزان برق برای تأمین برق مورد نیاز 40 هزار خانه کافی است) در منطقه است.
در سال 2014، شفاف سازی‌های یکی از افسران این سازمان، نشان داد که این منطقه صرفاً جهت حملات سایبری طراحی شده است. ایده‌ی افسران ارشد این سازمان، تبدیل اینترنت به میدان جنگ سایبری است.
برای نمونه، ارتش دریایی سایبری آمریکا، خود را «شرکت غلبه‌ی اطلاعات» معرفی می‌کند. همچنین برای آغاز عملیات‌های هک دستورات از جانب افسران، به همان ترتیبی صادر می‌شود که در جنگ واقعی به سربازان دستور داده می‌شود.
یکی از ابزارهای این سازمان، پشنتپولکا (Passionatepolka) نام دارد که برای ایجاد اختلال یا هک (بریک) کارت‌های شبکه از راه دور، طراحی شده است.
نمونه‌ی چنین عملیاتی را می‌توان در سوریه در سال 2012 مشاهده کرد. به گزارش اسنودن، یکی از افسران سابق آژانس امنیت آمریکا، در آن دوره، این سازمان تلاش داشت با استفاده از یک بدافزار و توزیع آن در شرکت‌های توزیع کننده‌ی اینترنت، دستگاه‌های رایانه‌ای این کشور را مختل کند. همچنین انتظار می‌رفت این بدافزار امکان دسترسی به اطلاعات و ایمیل‌های شهروندان در این کشور را نیز فراهم کند؛ اما این اقدام عملی نشد و تنها سیستم‌ها از کار افتادند و اینترنت کشور برای دوره‌ی کوتاهی قطع شد.
نکته‌ی جالب در مورد این حمله، تلاش افسران این سازمان برای دسترسی به اطلاعات تمام کاربران این کشور است.
یکی از محرمانه‌ترین عملیات‌های این سازمان که ترژرمپ (TreasureMap) نامیده می‌شود، برای ایجاد ظرفیت ساخت نقشه‌ی تعامل و زمان اجرایی، در اینترنت جهانی طراحی شده است و همه‌ی ابزارها را در همه‌ی زمان‌ها هدف قرار می‌دهد. دیگری، عملیات توربین نام‌گذاری شده بود و شامل قرار دادن مخفیانه‌ی میلیون‌ها بدافزار در دستگاه‌های رایانه‌ای در سطح جهان، برای جاسوسی و حمله‌ی سایبری می‌شد.
نتیجه‌گیری:
گرچه، دولت آمریکا تلاش دارد، سیستم جاسوسی و حملات سایبری خود را تقویت کند، به نظر می‌رسد که توجه به امنیت در خانه‌ها به اندازه‌ی کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. یکی از مزایای حمله به سرور کمیته‌ی حزب دموکرات، جلب توجه عموم به خطر حملات سایبری بود.
البته تا زمانی که کابینه‌ی اوباما انگشت اتهام را به سمت دیگر کشورها نشانه گرفته باشد، هیچ پیشرفتی حاصل نخواهد شد؛ مردم نیز باید قبول کند که واشنگتن خود با آغاز حملات و جاسوسی‌های سایبری، آغازگر این جنگ جهانی بوده است.
درواقع، آمریکا تنها کشوری است که جنگ سایبری را آغاز کرده و نشانه‌ی آن تلاش کابینه‌ی اوباما برای نابود کردن هزاران سانتریفیوژ در ایران است.
این در حالی است که با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تهدیدها در مورد افشاء دیگر ایمیل‌ها نیز افزایش یافته و این نکته باید برای عموم درس عبرتی باشد که هرگز امنیت سایبری را دست‌کم نگیرند.
